Eerste reisverslag
Door: Mathijs
Blijf op de hoogte en volg Mathijs
13 September 2015 | Indonesië, Ubud
10 September. Go time.
10 September, 21:40 zou mijn vlucht gaan vertrekken naar het eiland Bali in het land Indonesië. Het doel dat ik voor ogen heb: een fantastische tijd beleven. Deze tijd wordt vormgegeven door middel van een stage bij Sari Hati school. http://sarihatischool.strikingly.com/ . Sari Hati school kan worden gezien als een opvangcentrum voor kinderen met een mentaal of fysieke beperking. Denk hierbij aan kinderen met het syndroom van down, autisme of mongooltjes. Deze kinderen worden begeleid door docenten die vrij weinig westerse medische kennis hebben waardoor ze niet goed weten hoe ze de kinderen het beste kunnen begeleiden. Mijn opdracht wordt om de westerse kennis over te dragen aan deze begeleiders (en misschien ook wel ouders) zodat op korte termijn de begeleiders betere begeleiding aan de kinderen kunnen geven en op lange termijn de kwaliteit van leven voor deze kinderen zal gaan verbeteren. Het doel van Sari Hati school is om de kinderen later te laten werken in een lokaal restaurantje of een ander winkeltje. Dit zal voor de komende 3 en halve maand mijn bezigheid zijn.
Naast deze opdracht zal er ook tijd zijn voor persoonlijke ontwikkeling en een hoop mooie ervaringen. Dit probeer ik allemaal bij te houden in dit blog. Kijk gerust regelmatig voor een nieuwe update!
10 September 20:00
Een laatste bak koffie en thee met ons pap, mam en Tomas. Nu was het toch echt tijd om afscheid te nemen en door de security te gaan. Na enige tijd troosten van een huilende Tomas en hem 200 meter aan mijn been mee te hebben gesleept moest hij toch echt van mij af om een full body scan te ondergaan. Dat klinkt heftig, maar stelt niks voor. 2 seconden in een soort koepel en er werd al snel duidelijk dat ik geen verboden middelen mee had genomen. Ik vloog met vliegtuigmaatschappij Emirates waar ik zeer over te spreken ben. Na wat instructies te hebben gekregen voor het schermpje in het hoofdsteun van je voorbuurman kwamen de dames met een warm, verfrissend doekje om je handen en gezicht mee schoon te maken. Deze kwamen ze even later weer ophalen en brachten ze een menu kaart. De kaart bestond uit een voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en drinken naar keuze (inclusief wijn en bier). Tijdens de vlucht kon ik mezelf vermaken met het grote aanbod van films, spelletjes en muziek die het scherm te bieden had, erg prettig. De vlucht ging richting Dubai en 6 en half uur later was ik op plek van bestemming (en jezus, wat is het hier heet). Nu was het snel naar de volgende Gate gaan om te boarden voor de vlucht naar Depensar (hoofdstad Bali). Deze vlucht zou iets langer duren, 9 en halve uur. Gelukkig was de vlucht gemakkelijk op te delen in drie etappes. Pré ontbijt, pré lunch en after lunch. Ook deze vlucht ging snel voorbij en was weer voorzien van alle luxe. Beenruimte was er genoeg, de stoelen hadden een lig stand en zodra je dorst had kon je een stewardess roepen en je drankje naar keuze doorgeven. Eenmaal aangekomen in Depensar stonden er welgeteld 284905 taxi chauffeurs die mij heel graag naar mijn bestemming wilde brengen. Na het vriendelijk afwimpelen van 284904 taxi chauffeurs zag ik mijn naam op een A4-tje geschreven tevoorschijn komen. Ik werd meegenomen naar buiten waar een andere man ons kwam ophalen in een busje. Deze reed ongeveer een uur naar mijn hometown voor de komende drie en halve maand, Ubud. Opvallendheden: het enigste bekende was de Mac Donalds, Mercure en de KFC. Verder rijdt iedereen hier links, zit de bestuurder aan de verkeerde kant van de auto en rijdt het merendeel van het volk op een scooter. De scooter wordt hier tevens gebruikt als aanhanger gezien de spullen en mensen die er op één scooter worden vervoerd.
Het huis waar ik in verblijf, wat te vinden is in het filmpje op mijn Facebook, bevalt erg goed. Je zult hier niet snel eenzaam zijn gezien het ongedierte wat hier rondzwerft, gekko's, mieren, vliegjes en beestjes. De tegenoverburen kweken hanen voor hanengevechten is mij verteld. Deze hanen gaan helemaal los rond 'n uur of 4 á 5 's nachts wanneer de eerste paar zonnestralen doorkomen. Daarnaast zijn de buren bezig met een verbouwing beginnen hiermee rond 'n uur of 8-9 's ochtends. Één voordeel, het is tenminste niet stil. Naast al deze redenen waardoor het misschien lijkt alsof het huis niet erg prettig is, kan ik je verzekeren dat het huis echt goed bevalt. 'S ochtends wordt ik vriendelijk geholpen door de dames en huisbaas. Er wordt ontbijt voor mij gemaakt, vers fruit, koffie of thee en keuze uit een bananen pannenkoek of twee geroosterde boterhammen met roerei.
Voor vertrek had ik op Facebook een bericht gezet op Ubud Community met de vraag of iemand bereidt was mij de taal te leren tegen een kleine vergoeding. Na nieuwe 6 vriendschapverzoeken, 20 reacties en allerlei manieren van hulp die werden aangeboden door de ontzettend vriendelijke community van Ubud, kwam Dewa mij te hulp. Dewa is een vriendelijke Balinees die mij graag het eiland wil laten zien en ondertussen mij de taal wilt leren. Wat is er beter dan een local om het eiland te verkennen... Ik ben dus meteen de zaterdag met hem op de bonnefooi geweest. We zijn samen naar het strand geweest op mijn scooter, ik achterop. (Dit was tevens de eerste dag dat ik scooter heb gereden en legaal aan de linkerkant van de weg). Na een uur scooteren en een hoop mooie uitzichten te hebben gehad waren we aangekomen op het strand. Hier zagen wij dat er de mogelijkheid is om te duiken, waar we volgende week zaterdag al plannen voor hebben gemaakt onder het motto 'gas erop'. Hier hebben we een cocktail gedronken en zijn weer vertrokken richting Ubud om vervolgens het Monkey Forrest te bezoeken. Een prachtige omgeving met heel veel mooie standbeelden en huizen, bewoond door honderden apen. Entree? Nog geen 2 euro (30.000 rupiah's = 1,85 euro). Zeker een aanrader! Hierna zijn we naar Ubud Market en Ubud Palace geweest. De market is een lange markt met allerlei soorten winkeltjes gevuld met duizend en meer kleuren. Het Ubud Palace is een heel mooi gebouw met allerlei soorten standbeelden en wandafbeeldingen. Prachtig hoeveel tijd en moeite zij hier in gebouwen hebben gestoken. Net weer wat anders dan de westerse instelling 'praktisch, goedkoop en snel'.
Naast deze vriendelijke mensen wordt het huis (of liever gezegd huizen) bewoond door 9 meiden en 2 andere jongens. Het merendeel heb ik allemaal ontmoet en ik ben gisterenavond met hen mee op stap geweest. We gingen naar een grote club waar onder andere drie pool-tafels aanwezig waren. Na een tijdje stapte ik op een groep Balinese jongeren af en vroeg ik of ik mee mocht doen. Erg open en vriendelijk waren zij en ik mocht zonder pardon meespelen. Na een bescheiden 7-2 gewonnen te hebben van deze knullen was het genoeg voor vanavond. Ik had 9 potjes gespeeld waarvan ik er 7 van had gewonnen. Had ik trouwens al verteld dat ik ZEVEN keer had gewonnen? Het doet er verder niet toe hoor, dat ik ZEVEN keer heb gewonnen. Hierna weer terug naar het huis en ben ik in een comaslaap beland van 04:00 tot 13:00. Ik had mijn wekker op 09:00 gezet maar ik denk dat mijn lichaam toch wilde dat ik even ging uitrusten na de lange dagen.
Dat was het voor nu, bedankt voor het lezen en ik zou het leuk vinden als je even een reactie achterlaat zodat ik weet wie mijn trouwe lezers zijn. Dank!
10 September, 21:40 zou mijn vlucht gaan vertrekken naar het eiland Bali in het land Indonesië. Het doel dat ik voor ogen heb: een fantastische tijd beleven. Deze tijd wordt vormgegeven door middel van een stage bij Sari Hati school. http://sarihatischool.strikingly.com/ . Sari Hati school kan worden gezien als een opvangcentrum voor kinderen met een mentaal of fysieke beperking. Denk hierbij aan kinderen met het syndroom van down, autisme of mongooltjes. Deze kinderen worden begeleid door docenten die vrij weinig westerse medische kennis hebben waardoor ze niet goed weten hoe ze de kinderen het beste kunnen begeleiden. Mijn opdracht wordt om de westerse kennis over te dragen aan deze begeleiders (en misschien ook wel ouders) zodat op korte termijn de begeleiders betere begeleiding aan de kinderen kunnen geven en op lange termijn de kwaliteit van leven voor deze kinderen zal gaan verbeteren. Het doel van Sari Hati school is om de kinderen later te laten werken in een lokaal restaurantje of een ander winkeltje. Dit zal voor de komende 3 en halve maand mijn bezigheid zijn.
Naast deze opdracht zal er ook tijd zijn voor persoonlijke ontwikkeling en een hoop mooie ervaringen. Dit probeer ik allemaal bij te houden in dit blog. Kijk gerust regelmatig voor een nieuwe update!
10 September 20:00
Een laatste bak koffie en thee met ons pap, mam en Tomas. Nu was het toch echt tijd om afscheid te nemen en door de security te gaan. Na enige tijd troosten van een huilende Tomas en hem 200 meter aan mijn been mee te hebben gesleept moest hij toch echt van mij af om een full body scan te ondergaan. Dat klinkt heftig, maar stelt niks voor. 2 seconden in een soort koepel en er werd al snel duidelijk dat ik geen verboden middelen mee had genomen. Ik vloog met vliegtuigmaatschappij Emirates waar ik zeer over te spreken ben. Na wat instructies te hebben gekregen voor het schermpje in het hoofdsteun van je voorbuurman kwamen de dames met een warm, verfrissend doekje om je handen en gezicht mee schoon te maken. Deze kwamen ze even later weer ophalen en brachten ze een menu kaart. De kaart bestond uit een voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en drinken naar keuze (inclusief wijn en bier). Tijdens de vlucht kon ik mezelf vermaken met het grote aanbod van films, spelletjes en muziek die het scherm te bieden had, erg prettig. De vlucht ging richting Dubai en 6 en half uur later was ik op plek van bestemming (en jezus, wat is het hier heet). Nu was het snel naar de volgende Gate gaan om te boarden voor de vlucht naar Depensar (hoofdstad Bali). Deze vlucht zou iets langer duren, 9 en halve uur. Gelukkig was de vlucht gemakkelijk op te delen in drie etappes. Pré ontbijt, pré lunch en after lunch. Ook deze vlucht ging snel voorbij en was weer voorzien van alle luxe. Beenruimte was er genoeg, de stoelen hadden een lig stand en zodra je dorst had kon je een stewardess roepen en je drankje naar keuze doorgeven. Eenmaal aangekomen in Depensar stonden er welgeteld 284905 taxi chauffeurs die mij heel graag naar mijn bestemming wilde brengen. Na het vriendelijk afwimpelen van 284904 taxi chauffeurs zag ik mijn naam op een A4-tje geschreven tevoorschijn komen. Ik werd meegenomen naar buiten waar een andere man ons kwam ophalen in een busje. Deze reed ongeveer een uur naar mijn hometown voor de komende drie en halve maand, Ubud. Opvallendheden: het enigste bekende was de Mac Donalds, Mercure en de KFC. Verder rijdt iedereen hier links, zit de bestuurder aan de verkeerde kant van de auto en rijdt het merendeel van het volk op een scooter. De scooter wordt hier tevens gebruikt als aanhanger gezien de spullen en mensen die er op één scooter worden vervoerd.
Het huis waar ik in verblijf, wat te vinden is in het filmpje op mijn Facebook, bevalt erg goed. Je zult hier niet snel eenzaam zijn gezien het ongedierte wat hier rondzwerft, gekko's, mieren, vliegjes en beestjes. De tegenoverburen kweken hanen voor hanengevechten is mij verteld. Deze hanen gaan helemaal los rond 'n uur of 4 á 5 's nachts wanneer de eerste paar zonnestralen doorkomen. Daarnaast zijn de buren bezig met een verbouwing beginnen hiermee rond 'n uur of 8-9 's ochtends. Één voordeel, het is tenminste niet stil. Naast al deze redenen waardoor het misschien lijkt alsof het huis niet erg prettig is, kan ik je verzekeren dat het huis echt goed bevalt. 'S ochtends wordt ik vriendelijk geholpen door de dames en huisbaas. Er wordt ontbijt voor mij gemaakt, vers fruit, koffie of thee en keuze uit een bananen pannenkoek of twee geroosterde boterhammen met roerei.
Voor vertrek had ik op Facebook een bericht gezet op Ubud Community met de vraag of iemand bereidt was mij de taal te leren tegen een kleine vergoeding. Na nieuwe 6 vriendschapverzoeken, 20 reacties en allerlei manieren van hulp die werden aangeboden door de ontzettend vriendelijke community van Ubud, kwam Dewa mij te hulp. Dewa is een vriendelijke Balinees die mij graag het eiland wil laten zien en ondertussen mij de taal wilt leren. Wat is er beter dan een local om het eiland te verkennen... Ik ben dus meteen de zaterdag met hem op de bonnefooi geweest. We zijn samen naar het strand geweest op mijn scooter, ik achterop. (Dit was tevens de eerste dag dat ik scooter heb gereden en legaal aan de linkerkant van de weg). Na een uur scooteren en een hoop mooie uitzichten te hebben gehad waren we aangekomen op het strand. Hier zagen wij dat er de mogelijkheid is om te duiken, waar we volgende week zaterdag al plannen voor hebben gemaakt onder het motto 'gas erop'. Hier hebben we een cocktail gedronken en zijn weer vertrokken richting Ubud om vervolgens het Monkey Forrest te bezoeken. Een prachtige omgeving met heel veel mooie standbeelden en huizen, bewoond door honderden apen. Entree? Nog geen 2 euro (30.000 rupiah's = 1,85 euro). Zeker een aanrader! Hierna zijn we naar Ubud Market en Ubud Palace geweest. De market is een lange markt met allerlei soorten winkeltjes gevuld met duizend en meer kleuren. Het Ubud Palace is een heel mooi gebouw met allerlei soorten standbeelden en wandafbeeldingen. Prachtig hoeveel tijd en moeite zij hier in gebouwen hebben gestoken. Net weer wat anders dan de westerse instelling 'praktisch, goedkoop en snel'.
Naast deze vriendelijke mensen wordt het huis (of liever gezegd huizen) bewoond door 9 meiden en 2 andere jongens. Het merendeel heb ik allemaal ontmoet en ik ben gisterenavond met hen mee op stap geweest. We gingen naar een grote club waar onder andere drie pool-tafels aanwezig waren. Na een tijdje stapte ik op een groep Balinese jongeren af en vroeg ik of ik mee mocht doen. Erg open en vriendelijk waren zij en ik mocht zonder pardon meespelen. Na een bescheiden 7-2 gewonnen te hebben van deze knullen was het genoeg voor vanavond. Ik had 9 potjes gespeeld waarvan ik er 7 van had gewonnen. Had ik trouwens al verteld dat ik ZEVEN keer had gewonnen? Het doet er verder niet toe hoor, dat ik ZEVEN keer heb gewonnen. Hierna weer terug naar het huis en ben ik in een comaslaap beland van 04:00 tot 13:00. Ik had mijn wekker op 09:00 gezet maar ik denk dat mijn lichaam toch wilde dat ik even ging uitrusten na de lange dagen.
Dat was het voor nu, bedankt voor het lezen en ik zou het leuk vinden als je even een reactie achterlaat zodat ik weet wie mijn trouwe lezers zijn. Dank!
-
13 September 2015 - 09:52
Theo Van Der Lee:
Hoi,
Jammer dat je niet onthouden hebt hoe vaak je nou eigelijk gewonnen hebt.... zou leuk geweest zijn -
13 September 2015 - 10:05
Ellen Van Der Lee:
Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Ben benieuwd naar je volgende verslagen. Tot gauw. -
13 September 2015 - 10:22
Theo En Mieke:
Leuk om je verslag te lezen. We wensen je een hele fijne tijd!! Groetjes van de overburen Theo en Mieke. -
13 September 2015 - 11:08
Pedro En Ilona:
Hoi Mathijs,
Nou dat zijn al ervaringen genoeg in zo'n korte tijd. Maak er een leuke en leerzame tijd van. Ben benieuwd naar je ervaringen op de Sari Hati school. We blijven het volgen. Veel plezier.
Groetjes Pedro en Ilona -
13 September 2015 - 11:44
Oom Wim En Tante Hetty:
Hallo Mathijs,
Wat ontzettend leuk om je reisverslag te lezen.
Je hebt in die korte tijd al heel wat gezien en meegemaakt.
Ben benieuwd naar het vervolg.
Groetjes Oom Wim en tante Hetty -
13 September 2015 - 11:57
Oma:
Ik heb genoten van je verslag.
Ik zou er zeker later een boek over schrijven.
Groetjes Oma -
13 September 2015 - 12:33
Cobijn Martin :
Hallo Mathijs,
Via oma heb ik je site doorgekregen, en je reisverslag gelezen.
Nog maar zo kort in Bali, en al zoveel gezien en gedaan. Leuk geschreven trouwens! -
13 September 2015 - 13:06
Hans Van De Rakt:
Hoi Mathijs,
Terwijl ik je verslag lees zat ik in gedachte weer in het vliegtuig en wandelde ik weer even door monkey forrest. Wat is het daar toch prachtig. Geniet ervan en probeer zoveel mogelijk van Bali te bekijken.
Groetjes Hans -
13 September 2015 - 13:08
Dianne En Wim:
Klint goed , best zwaar zo'n stage.
Wij wachten op de foto's. -
13 September 2015 - 13:56
Sint-Nicolaas:
13 september 2015,
Mathijs, Mathijs, Mathijs...
Localiseer-piet kwam net naar mij toe. Tot zijn grote verbazing (en die van jou) ben jij niet meer in Heesch! Dit is echter een groot, groot, GROOT probleem! Waarom vraag je? Nou omdat je dan niet thuis bent op mijn verjaardag. Dit vind ik erg, erg jammer. Gelukkig heb ik na een uur of wat denken een oplossing gevonden voor de bestemming van jouw cadeautjes. Namelijk die lieve, fijne en leuke broer van je! Wanne goei ist toch!
Ondanks je afwezigheid op mijn verjaardag wens ik je een hele leuke tijd in Bali! Mooi om te lezen dat je al veel hebt ondernomen. Ga zo door! Gasssss erop! :)
Met vriendelijke groet,
Sint-Nicolaas -
15 September 2015 - 12:27
Helma:
Hoi Mathijs
Fijn te horen dat je het nu al naar je zin hebt.
Lees prettig je verslag kijk uit naar het vervolg.
Groetjes Helma
-
27 September 2015 - 20:01
Kim:
Hey lieverd. Wat schrijf je leuk haha. Ben net begonnen met lezen, jouw fout btw. Maar het maakt niet uit dat het JOUW fout is. Ik vergeef JOUW fout hihi ga snel verder met lezen voordat ik te jaloers wordt op je avontuur. Love you xxx je nichie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
